Bóg wszystko przenika (Ps 139). Czasem mam wrażenie, że świat pędzi szybciej, niż jestem w stanie za nim nadążyć. Myśli się plączą, emocje zmieniają jak pogoda, a cisza bywa rzadkim gościem. A jednak… w tym całym zamieszaniu jest Ktoś, kto zna mnie lepiej niż ja sam. „Panie, przenikasz i znasz mnie…” — te słowa z Psalmu 139 przypominają, że nie da się ukryć przed Bogiem, ale też nie trzeba. On zna każdy nasz krok, słowo, które dopiero chcemy wypowiedzieć, i myśl, która jeszcze nie zdążyła się ukształtować. To nie jest wiedza, która przytłacza — to obecność, która daje pokój. Bo nawet jeśli „przybrałbym skrzydła jutrzenki” i próbował uciec gdzieś daleko, tam też byłaby Jego ręka, która prowadzi i podtrzymuje. Ten psalm to piękne przypomnienie, że jesteśmy utkanym cudem — nie przypadkiem. Że każde tchnienie, każdy dzień, nawet ten trudny, jest już zapisany w Bożej księdze. Niech ta świadomość przenika i koi — Bóg widzi, rozumie i jest. Zawsze. 🌿